Ok, ik geef het toe. Er zijn avonden dat ik toch eens lekker wegzak in de zetel en wat "mindless" TV zit te kijken. Goed gemonteerde programma's die vaak nergens over gaan maar die toch je aandacht vasthouden. En nadien denk je bij jezelf : waarom heb ik hier weer naar gekeken?
"Meten is weten!" Die uitspraak hoorde ik lang geleden voor het eerst in de les elektronica. Later ging het over het meten van verkoopresultaten, en daarna over efficiëntie en rendement.
Ook doelen kun je meten. Zo weet je waar je staat en waar je naartoe wilt. Tussendoor kun je checken hoever je al bent.
Laatst had ik een interessant gesprek met een ondernemer over succes – of beter gezegd, het gebrek eraan. Het viel me op hoe zwaar hij tilde aan het feit dat hij al een tijdje geen succes meer ervaarde. Want ja, je succes bepaalt toch in zekere mate de manier waarop "de maatschappij" naar je kijkt? Hij was er van overtuigd...
We schrijven 1990 " a whopping" 35 jaar geleden. Ik besef ten volle dat heel wat lezers van dit blogartikel op dat moment nog in de pampers zaten of zelfs niet eens geboren. En het geeft via slinkse weg enigszins mijn leeftijd weg. Maar het is relevant en wel hierom:
We leven in een tijd van constante prikkels. Mailtjes. Meldingen. Deadlines enz.... Elk "ping"-geluidje trekt je aandacht weg van waar je écht aan wilt werken.
Je kent ongetwijfeld het gevoel dat je wil starten met een nieuw project en dat je er op één of andere reden niet toe komt. Dat je altijd redenen vindt om de start nog even uit te stellen.
